Miejska Biblioteka Publiczna

Satyrycy, autorzy tekstów kabaretowych, konferansjerzy. Mistrzowie kabaretu lub po prostu - jak to się wtedy mówiło - "kabareciarze": Marian Hemar - poeta i kompozytor najpiękniejszych piosenek XX wieku. Fryderyk Járosy - reżyser i maestro kabaretu. Polonus humoris causa, Austriak, który czuł się Polakiem.

Nie mają należnego sobie miejsca ani w kanonie literatury, ani w historii. Kochali i byli kochani. Przez kobiety i przez publiczność. Czy pamięć o nich wciąż trwa? Kolejne pokolenia nucą piosenki Hemara: Wspomnij mnie!, Chciałabym, a boję się!, Ten wąsik, ach, ten wąsik, Upić się warto...
Czy wiedzą, kto i kiedy je napisał? Kim byli Marian Hemar i Fryderyk Járosy, którzy podbili Warszawę? Jak trafili do stolicy? Jak przebiegała ich kariera? Co się z nimi działo w czasie drugiej wojny światowej? Czemu tak odmiennie potoczyło się ich życie na emigracji?

Autorka odsłania zaskakujące fakty z ich życia, często niełatwą prawdę, m.in. o zawiedzionych miłościach, zdradach, podwójnym życiu, nawet bigamii, plagiatach, trudnych negocjacjach z pracodawcami... i coraz bardziej szorstkiej przyjaźni. Kreśli również portrety gwiazd ówczesnej estrady (a często i kobiet ich życia): Hanki Ordonówny, Marii Modzelewskiej, Stefci Górskiej, Zosi Terné, Miry Zimińskiej... A także - jakże dramatyczny ~ obraz życia powojennej polskiej emigracji w Londynie.

W pojedynku ranił przeciwnika w nogę. Jedynym sportem, jaki uprawiał, był brydż. Został skazany na dwa tygodnie aresztu za obrazę dyrektora teatru. Wystosował list otwarty do Miłosza, w którym krytykował go za wyjazd z Polski. Był pod stałą obserwacją agenta SB. Hemar pisał o nim: "Co za szmata pod pozorem literata". A Gomułka na oczach całej Polski kazał mu sie zastanowić, kim jest - Polakiem czy Żydem. Osobowość niezywkła. Nie tylko poeta i dramaturg, lecz także drapieżny felietonista, prowokacyjny i prześmiewczy recenzent, autor świetnych tekstów kabaretowych, z ulubioną formą szmoncesu na czele. Twórca kawiarni Pod Picadorem, członek Skamandra. Otoczony interesującymi kobietami, nietuzinkowymi przyjaciółmi, mający tyluż zwolenników, ilu wrogów. Ogarnięty ideą pacyfizmu i misją naprawiania świata.

"Ta książka jest dalszym ciągiem naszych wielu rozmów, naszych wspólnych podróży, zaczętych lektur i niedosłuchanych koncertów. (...) Jest także moją próbą opowiedzenia o niej, o jej dniu codziennym, wesołym i smutnym, o (...) przyjaciołach. O nastrojach, kaprysach i fascynacjach. O uśmiechach i łzach. O wielkiej sztuce przebaczania, miłości i wiary: jest jeszcze jedną próbą dotarcia do jej sekretów, a może i tajemnic". Kira Gałczyńska.